We wtorek wieczorem w wieku 96 lat zmarł Adam Słodowy, autor popularnego przed laty programu „Zrób to sam” oraz książek o majsterkowaniu.
Informację o śmierci Adama Słodowego potwierdziła Radiu RMF FM jego żona, a portalowi TVP.info - inny krewny dziennikarza. Adam Słodowy tydzień temu trafił do szpitala. Cztery lata temu doznał udaru, od czego zaczęły się jego poważne problemy zdrowotne.
- Nie żyje Adam Słodowy. Był autorem jednego z najpopularniejszych programów telewizyjnych, współtwórcą niezapomnianych programów dla dzieci i młodzieży. Adam Słodowy i jego "Zrób to sam" na trwałe zapisały się w polskiej kulturze popularnej. Zamyka się pewien rozdział historii TV - napisał na Twitterze minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński.
W połowie lipca br. pojawiła się nieprawdziwa informacja o śmierci Adama Słodowego, jako pierwsza podała ją Interia. Po kilku godzinach przeprosiła za to. - Informację o śmierci Adam Słodowego mieliśmy z dwóch niezależnych źródeł - wiadomości okazały się jednak nieprawdziwe. Raz jeszcze bardzo przepraszamy, a panu Adamowi Słodowemu, który w grudniu skończy 96 lat, życzmy dużo zdrowia! - podkreślił zespół portalu.
Adam Słodowy znany ze „Zrób to sam”
Adam Słodowy bardzo dużo popularność zyskał jako gospodarz programu Telewizji Polskiej „Zrób to sam”, w którym udzielał rad dotyczących majsterkowania. Początkowo cykl był częścią programu „Ekran z bratkiem”, a potem „Teleranka”. Był nadawany od 1959 roku do 1983 roku, powstało łącznie 505 odcinków.
Adam Słodowy napisał też dziewięć książek o majsterkowaniu i samochodach, scenariusze do serii filmów animowanych dla dzieci „Pomysłowy Dobromir” i „Pomysłowy wnuczek” oraz do filmów „Śrubokręt i spółka” i „Dziura w ścianie”.
Słodowy pracę w TVP zaczął pod koniec lat 50. Najpierw był konstruktorem urządzeń scenicznych, a w latach 1961-78 był szefem naczelnej redakcji programów oświatowych i dziecięcych.W 1983 roku odszedł na emeryturę.
Adam Słodowy urodził się w 1923 roku. W czasie II wojny światowej najpierw pracował w fabryce, a w 1944 zgłosił się na ochotnika do wojska. Na koniec działań wojennych uzyskał stopień oficer artylerii.
W latach 1950-1958 wykładał w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie, a potem był krótko związany z Wojskową Akademią Techniczną, gdzie otrzymał stopień majora.
