fot. Shutterstock.comDo kosztów prowadzenia działalności gospodarczej zalicza się niektóre podatki, np. od nieruchomości. Ci, którzy płacą je na bieżąco, nie mają problemu z przypisaniem wydatku do roku podatkowego. Ale co z tymi, którym brakuje pieniędzy na podatek od nieruchomości? Czy mogą potraktować niezapłaconą daninę jako koszt w podatku dochodowym?
Jak wiadomo, podatki dobrze jest płacić na czas. Ale kiedy firma znajdzie się w opałach, to często stara się opóźniać nawet płatności danin publicznych. Jednym z takich często opóźnianych podatków jest ten naliczany od nieruchomości.
Bo nie było pieniędzy
Właśnie z podatkiem od nieruchomości spóźniła się spółka. Nie zapłaciła podatku za rok bieżący do sierpnia włącznie. Wtedy otrzymała informację z Urzędu Miasta o niezapłaconym podatku i do deklaracji podatkowych wprowadziła kwotę, jaka powinna zapłacić, podzieloną przez 12 miesięcy. Jednakże podatek mimo to nie został zapłacony.
A więc w księgach kwota podatku została zapisana, zaś faktycznie nie została zapłacona. Spółka chciała się dowiedzieć, kiedy powinna rozliczyć ów zapisany ale niezapłacony podatek w podatku dochodowym. Czy powinno nastąpić to w roku, w którym przypada termin płatności, czy może dopiero później, kiedy faktycznie podatek zostanie uiszczony.
Spółka uznała, że ma prawo zaliczyć podatek do kosztów w roku, w którym powinna dokonać płatności (czyli w roku 2016) i wpisać owe nieopłacone wydatki do deklaracji.
Data poniesienia widnieje w księgach
Izba Skarbowa w Katowicach w wykładni z 6 października tego roku (sygnatura 2461-IBPB-1-3.4510.827.2016.1.KB) przyznała spółce rację. Urzędnicy odnieśli się do ustawy o CIT, wg której koszty bezpośrednio powiązane z przychodem ponosi się w okresie, w którym ten przychód został osiągnięty. Jeśli zaś nie ma bezpośredniego związku, zalicza się je do kosztów w momencie poniesienia wydatku. Jeśli okres, którego koszty się odnoszą, przekracza rok, wówczas zalicza się je do kosztów danego okresu w sposób proporcjonalny.
Jednocześnie art. 15 ustawy o CIT mówi, że „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku)”.
To z punktu widzenia rozliczeń oznacza, że wydatki zostały poniesione – bo ujęto je w księgach. I tak też uznali przedstawiciele fiskusa. „Należy je zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych – (…) - w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych” – czytamy w interpretacji.
