Osoby wybierające się na urlop mogą otrzymać od swojego pracodawcy ponad 1000 zł świadczenia urlopowego. Właściciele niewielkich firm mogą zaliczyć taki wydatek w koszty i tym samym obniżyć podatek dochodowy.
Kto ma szanse na świadczenie urlopowe? Według ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, takie świadczenie może być wypłacane w firmie zatrudniającej mniej niż 20 osób na pełne etaty, w której nie został utworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Przy czym właściciel takiej firmy może zrezygnować z wypłaty świadczeń urlopowych, pod warunkiem jednak, że poinformował o tym swoich pracowników do końca stycznia danego roku. Jeśli natomiast zdecyduje się na wypłatę świadczeń urlopowych, może taki wydatek zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, dzięki czemu obniży podatek pochodowy. W przypadku wypłaty maksymalnego świadczenia na przykład 5 pracownikom przedsiębiorca zaoszczędzi zatem na podatku ok. 1040 zł (przy założeniu, że działalność gospodarcza opodatkowana jest 19-proc. stawką liniową). Decydując się na wypłatę świadczeń musi jednak mieć na uwadze, że będzie to dotyczyło wszystkich osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Większe firmy bez korzyści podatkowych
Przedsiębiorstwa zatrudniające więcej niż 20 osób na pełne etaty, bez zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, mogą także wypłacać świadczenia związane z urlopem. W tym jednak przypadku nie będą mogli zaliczyć tych wydatków w koszty uzyskania przychodów. Potwierdza to interpretacja indywidualna, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (z dnia 16.03.2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1482/09/BG), z której wynika, że jeśli pracodawca zatrudniający więcej niż 20 pracowników zrezygnował z tworzenia funduszu, podstawą prawną wypłaty świadczenia urlopowego jest regulamin wynagradzania, a nie przepisy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. „Mając na uwadze powyższe (…) wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenia, mimo nazwania ich „urlopowymi”, nie mogą być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zbieżne jest tylko nazewnictwo). W konsekwencji, przedmiotowe świadczenia nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych” – argumentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.
Agata Szymborska-Sutton, Tax Care
