Piotr Nisztor, współpracownik tygodnika „Wprost”, twierdzi, że jest „zajadle atakowany”, dlatego zdecydował się ujawnić nagranie rozmowy z mecenasem Romanem Giertychem. - Posądza się mnie, że sprzedałem książkę o Janie Kulczyku, co jest kłamstwem - mówi w wywiadzie.
Piotr Nisztor w wywiadzie pt. „Giertycha musiałem nagrać”, który ukazał się w najnowszym numerze „Wprost” rozmawia z Sylwestrem Latkowskim i Michałem Majewskim. Dziennikarz przyznaje, że zapis nagranej rozmowy Piński-Nisztor-Giertych zamierzał wykorzystać w swojej książce o Janie Kulczyku. - Jest przykładem nacisków, które mnie spotykały, gdy zbierałem materiał o Kulczyku. Chciałem tę historię zawrzeć we wstępie pokazującym kulisy powstawania książki - mówi Nisztor.
Współpracownik „Wprost” twierdzi, że po wybuchu „afery podsłuchowej” zaczęto publicznie stawiać mu zarzuty wzięcia 400 tys. zł za nieopublikowanie książki. - Postanowiłem to uciąć. I mam nadzieję, że ujawniona taśma, na której odrzucam propozycję Romana Giertycha, zakończy te spekulacje - tłumaczy Nisztor.
- Propozycja złożona przez Pińskiego była podejrzana. Spodziewałem się, że w trakcie spotkania padną kolejne podejrzane propozycje. Nie myliłem się. Byłem w podobnej sytuacji co Adam Michnik, który postanowił nagrać Rywina - podkreśla Piotr Nisztor.
Dziennikarz zaprzecza jednocześnie jakoby miał kogokolwiek szantażować nagraniem z rozmowy w kancelarii Romana Giertycha. Twierdzi, że do szantażu nie posłużył mu również materiał do książki o Janie Kulczyku.
Przypomnijmy, że w bieżącym wydaniu tygodnika „Wprost” opublikowano tekst w oparciu o fragmenty stenogramów z rozmowy Romana Giertycha z dziennikarzami Janem Pińskim i Piotrem Nisztorem (on nagrywał rozmowę). Mężczyźni spotkali się w 2011 roku w kancelarii mecenasa Giertycha i rozmawiali o nieopublikowanej książce o Janie Kulczyku (więcej na ten temat).
W kwietniu br. średni nakład „Wprost” wynosił 116 617 egz., a średnia sprzedaż - 51 660 egz. (według danych ZKDP - zobacz wyniki wszystkich tygodników opinii). Przy czym trzy ostatnie numery pisma, z nagraniami podsłuchanych rozmów, rozeszły się w dużo większej liczbie: 163 tys., 300 tys. i 250 tys. egz. (więcej na ten temat). Dwóch pierwszych zaczęło brakować w kioskach już po dwóch dniach sprzedaży.
