96 proc. Polaków uważa, że właściciele psów nie sprzątają po swoich pupilach lub robią to zbyt rzadko. Z tą opinią zgadzają się także sami właściciele.
Z badania zrealizowanego przez Millward Brown SMG/KRC wynika, że problem związany z psimi odchodami na ulicach polskich miast to nie tylko kwestia dostępności odpowiednich torebek. Wiąże się on też z naszymi zwyczajami i wyobrażeniami o tym, co dla społeczności jest, a co nie jest szkodliwe oraz ze wstydliwością tematu.
Zdecydowana większość respondentów nie przechodzi obok tego tematu obojętnie. Aż 96 proc. z nich uważa, że właściciele psów albo w ogóle nie sprzątają psich odchodów, albo robią to zbyt rzadko. Tę opinię podzielają również sami posiadacze psów.
Czy Pana(i) zdaniem właściciele psów w miastach odpowiednio często sprzątają po swoich psach?
Właściciele czworonogów przyznali w badaniu, że nie sprzątają po swoich psach głównie z dwóch powodów: pierwszy to brak świadomości, że psie odchody mogą przeszkadzać innym; drugi – to wstyd. Te dwa czynniki łączą się i wzajemnie wspomagają. Najprawdopodobniej wstręt do psich odchodów wraz z poczuciem, że tak naprawdę nikomu one nie przeszkadzają, skutecznie zniechęca do sprzątania.
Większość wyników badania nie uwidacznia poważniejszych różnic między respondentami posiadającymi i nieposiadającymi psy. Uwagę zwraca fakt, że ich właściciele bagatelizują kwestię kar i potępienia ze strony współobywateli, co może w istocie oznaczać lęk tej grupy przed konsekwencjami prawnymi lub społecznymi niesprzątania po swoim czworonogu - zwłaszcza, że aż 44 proc. posiadaczy psów mieszkających w miastach przyznaje, że w ogóle nie sprząta po swoim psie lub robi to raczej rzadko. O skali zjawiska świadczy też fakt, że do posiadania psa przyznaje się 29 proc. mieszkańców miast.
Z jakiego powodu, Pan(i) zdaniem, właściciele psów rzadko sprzątają odchody po swoich psach?
Posiadanie psa
Deklaracja sprzątania
Badanie zostało zrealizowane w dniach 17-22 lutego 2011 r. na ogólnopolskiej, reprezentatywnej, liczącej 627 osób próbie mieszkańców miast, w wieku 15+, metodą wywiadów bezpośrednich typu CAPI w domach respondentów.
