Za komuny w ten sposób dziennikarze załatwiali swoje prywatne sprawy - telefon do zaprzyjaźnionej redakcji i robi się aferę z niczego.

Bezradny panie Lindenberg, opowiedz tę historię swoim znajomym z "wyborczej".
To takie wesołe towarzystwo, które biegają z łomem po Polsce i szerzy właśnie "kulturę bezpodstawnego donosu".
Powiedz im na przykład, że czujesz, że możesz być napoleonem - i wtedy ci zaczną szczerze i serdecznie współczuć.
Oraz rozkładać bezradnie ręce. To też potrafią.

Co mnie w ogóle obchodzą problemy jakiegoś dziennikarza Wyborczej? Mam go tam gdzie Wyborcza każdego z innymi poglądami.