Za jego czasów Czwórka była dobrze prosperującym radiem dla młodzieży, który wszedł do kablówek jako stacja TV.
Nawet jakoś po reformach Smolara zw. z komercjalizacją Trójki stabilizował trochę sytuację, i jakoś po 2003 r. Trójka była w miarę słuchalnym radiem.

Szkoda chłopa, ostatni przyzwoity prezes Polskiego Radia.

[`]

Pamiętam go jako zręcznego gracza dużego formatu. Na stanowisku prezesa czuł się doskonale. To był jego garnitur. Umiał się poruszać w meandrach polityki i mediów. Prowadził radio poprawnie politycznie, chociaż oczywiście sprzyjał lewicy a przede wszystkim postkomunistom zgromadzonym wokół Czarzastego. Jednak nie był marionetką: on sam kreował. Patrzyłem na niego z mieszaniną odrazy i podziwu. Z odrazą, bo nie przepadam za postkomunistami i ich sitwiarstwem. Epizod pracy jako korespondent w tzw. Sojuzie to strasznie obciążająca sprawa (w moich oczach). Jednak Siezieniewski znał się na radiu. Nie sprzeciwiał się nowinkom (DAB+, nowe kanały). Wspierał teatr Polskiego Radia. Nie był skory do fajerwerków ale nie przeszkadzał. Z dzisiejszej perspektywy robił radio ultra obiektywne.