Podziwiać to trzeba takich dziennikarzy jak Ireneusz Piotr Piotrzkowicz, pisał tekst do niewielkiego serwisu, a po ośmiu latach zrobił mu się z tego materiał na książkę. Kiedy chciał to wydać okazało się, że odważnych brak, recenzentów na lewicy i prawicy też nagle zabrakło. W końcu dopiero czytelnicy zrobili z niej po roku bestseller. Wniosek z tego taki, że dobry materiał zawsze się wybroni, ale czasami trzeba na to wielu lat. Rzeczkoski to natomiast dziennikarz hodowany w informacyjnej bańce wygodnie za piecem, bez talentu, ale z wielkim ego.

A Malwina D. dalej bez zmian

Ściągnęli go do Polityki chyba koledzy z Metro, wczesniej oddziałów zamiejscowych GW, bardzo Grześ chciał? Tak bywa, kolega kolegę poleci. I że tak długo tu się ostał, chyba wielu się dziwiło. Ja na pewno się dziwię.