W Jedwabnem to pewnie Żydzi sami się zagonili do stodoły i sami ją podpalili... Chore, że nie umiemy przyznać się do niczego. Zawsze najlepsi, zawsze bezbłędni...

Ukraińscy, których ludzie twojego pokroju tak wielbią, przyznali się do rzezi na Wołyniu?

"Historie dziewięciu Wołynianek, które uratowały się z rzezi i były świadkami śmierci swoich bliskich stanowią kanwę książki Dziewczyny z Wołynia Anny Herbich. 75 lat temu wydano na nie wyrok śmierci. Ale mimo to przetrwały – podkreśla autorka.

Nie ma słów, które mogłyby oddać gehennę, przez którą przeszły kobiety z Wołynia. Były tropione, bite, gwałcone, zabijane przez Ukraińców. W środku nocy, z małymi dziećmi na rękach, musiały uciekać przed straszliwą śmiercią. A drogę oświetlały im łuny pożarów. Kobiety, które przeszły przez to piekło, zostały na zawsze naznaczone piętnem Wołynia" - napisała we wstępie do publikacji Herbich"

Nauczyciel, jest jeszcze jeden problem, historia jest zmieniana w zależności od zapotrzebowania politycznego. My nie szanujemy siebie a martwimy się na wyrost w inne narody. Nie dawno była symboliczna data rozpoczęcia Rzeźi wolynskiej, nikt nie wspomniał w Polsce o tym dniu, a z okazji tej rocznicy wielka feta. Dlaczego nie potrafimy uczcić polskich ofiar,a było ich nie mało.

Dlatego, że jest jesteśmy potomkami chłopów pańszczyźnianych z genem posiadania nad sobą jakiegoś Pana. Teraz owym Panem są Jankesi i Ukraińcy, którym paziujemy.
Swojemu nóż w plecy, a obcemu język w tyłek - tak było od zarania dziejów i jest teraz.