Fenomen tego serialu polega na sprzedawaniu marzeń infantylnym, dorosłym chłopcom i dziewczynkom, którzy chcieliby nigdy nie dorosnąć, za nic nie brać odpowiedzialności i świetnie się bawić. Serial ten pokazał im, że tak się da i jest super. Myślę, że "Przyjaciele" mają na koncie masę ofiar w postaci starych panien i kawalerów, którzy - teraz już po pięćdziesiątce - ocknęli się widząc, że przegapili swoją szansę na rodzinę, a w zamian wcale nie dostali kupy super zabawnych, dowcipnie inteligentnych kumpli na dobre i na złe, ale stado zapracowanych, sfrustrowanych przyjaciół na niby, ewentualnie rówieśników z ułożonym życiem prywatnym i zawodowym, cieszących się dziećmi, powoli już myślących o wnukach i naprawdę niczego nie zazdroszczących bohaterom i fanom tego serialu.
Tak więc popularność "Przyjaciół" wynika stąd, że wierzących w to, że można nigdy nie dorosnąć i świetnie się przy tym bawić nigdy nie brakuje.

Nowy blok, kot na kolanach, samochód w lizingu, firma praca firma oraz Przyjaciele i śmiech z taśmy.

Wszystkich 6 bohaterów to podobne sobie : przerysowane, impulsywne, emocjonalne, krzykliwe, gestykulujące, tępawe postacie. Fenomenu tego serialu nie rozumiem. Dialogi przestają być śmieszne po kilku odcinkach.