Wożę i odpusty, i relikwie, które to odpusty są różne: są całkowite i na pięćset lat, i na trzysta, i na dwieście, i na mniej, tańsze, aby i ubodzy ludzie mogli je nabywać i tym sposobem czyśćcowe męki sobie skracać. Jeździ ci wprawdzie po świecie wielu wydrwigroszów, którzy wszystko mają fałszywe: i odpusty, i relikwie, i pieczęcie, moje pieczęcie są prawdziwe. Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka, na którym odbyła się ucieczka do 357, które znalezione było koło Myśliwieckiej. Mam pukiel włosów Stelmacha, które podczas Zwiastowania uronił; mam olej, w którym poganie Strzyczkowskiego chcieli usmażyć i piosenkę z pierwszego miejsca Listy Przebojów, o której się śniło Markowi i łzy Magdaleny Egipcjanki, i nieco rdzy z gitary Bukartyka... Ale wszystkiego wymienić nie zdołam,

Tyle razy mówiłam-najpierw lekarstwa, a dopiero później komputer. Odwrotna kolejność skutkuje bredzeniem.

Nie rozumiem krytykanctwa, bo trudno to nawet nazwać krytyką. Co Was tak boli ludzie? Każdy przejaw zjadliwości potwierdza tylko klasę i efektywność działania redaktorów 357, małego radyjka internetowego, które pozostaje solą w oku dla frustratów i nie mogą oni zdzierżyć porażki państwowego PGR-u jakim od dwóch lat jest Polskie Radio. Nie musicie słuchać, płacić,… nic naprawdę, raczej podziękujcie wszystkim, również redaktorom i słuchaczom 357 za to, że oni płacą za pseudopracę pseudoradiowców z PR żebyście mogli słuchać swoich ulubieńców

Do wyśmienitego komentarza Sanderusa można jedynie dodać: naiwnych nie sieją... a handlowcom z fajnoradia życzyć popytu na ich lukier.