Może napawa wstrętem, ale jeśli jest to dużo mniejsze zło to jest to rozwiązanie po prostu pragmatyczne. To nie jest wybór między dżumą a cholerą, tylko między rakiem a katarem.

Z chęcią się spotkam przy urnie, ale wskaż proszę alternatywę która jest: nieskorumpowana, bez układów, faktycznie chcąca dobra dla Polski, nie ksenofobiczna, nie homofobiczna i nie nacjonalistyczna, wykształcona, wykfalifikowana i obyta w świecie oraz nie dążąca do populizmu w celu utrzymania władzy. Już na początku ubiegłego wieku było o taką formację trudno, o czym w pod koniec 19 wieku pisał LeBon.
Tacy ludzie są i wbrew pozorom jest ich całkiem dużo (np. Ty) ale są zbyt mądrzy, by pchać się do polityki, bo wiedzą, że: każda partia (czy ruch społeczny) to lep dla karierowiczów i innych szumowin, które myślą wyłącznie o swojej kieszeni a sama polityka jest bagnem, pełnym szlamu, który zostaje z człowiekiem potem na całe życie.