Przychodzi taki czas w życiu mężczyzny, że wyrasta z czytania magazynów o grach. Miejsce Lary Croft zajmuje żona, miejsce map z Command & Conquer zajmuje open space w korpo, a miejsce podkręcania procesora zajmuje podkręcanie kaloryfera zimą, żeby dziecko miało ciepło.

Młodość to piękny okres w życiu i w miarę bezstresowy, przynajmniej porównując go z następującym po nim okresem czyli dorosłością. Ale takie jest życie. Najpierw gry udające owo życie, a później owo życie, jakby udające grę. Najważniejsze, by przeżyć je tak, aby widząc outro i napisy końcowe, czuć się szczęśliwym i spełnionym. Dokładnie tak jak po przejściu ostatniej misji w jakimś RTSie.

Czyżby jesienna nostalgia? Lato jeszcze się nie skończyło. To przez pogodę chyba.