I chyba właśnie tak było, że wymyśliła program, nie będąc na etacie, skoro o tym mówi. W latach 90. nie było u nas przepisów o prawie autorskim, ani żadnych licencji, stąd zapewne sprawa stanowi ciekawy prawnie przypadek. Na mój zdrowy rozum, władze TVP mają dużą szansę przegrać w sądzie, skoro skopiowały wszystko, więc może jednak nie dożywotnio, ale od każdego nowego odcinka jakaś opłata para-licencyjna się Autorce należy. Byłoby to zgodne z ideą prawa autorskiego, walką z plagiatami, korzystaniem z cudzej własności intelektualnej itp, nie mówiąc już o zwykłej przyzwoitości, ale te zagadnienia są kolejnym władzom TVP coraz bardziej obce.

Osoba z ulicy wymyśla scenariusz i pomysł na program, idzie z nim do telewizji, a telewizja zachwycona pomysłem akceptuje go i kieruje do realizacji. Gdyby osoba z ulicy została tylko osobą z ulicy, której pomysł ukradziono / zaczerpnięto / zainspirowano się nim to oczywiście mogłaby słusznie protestować, mieć roszczenia wobec telewizji i domagać się odszkodowania etc.

Ale jeśli osoba z ulicy zostaje zatrudniona w telewizji, pracuje przy swoim pomyśle, realizuje go i jako pracownik etatowy podpisuje umowę, w której przekazuje prawa do swojej pracy na rzecz pracodawcy czyli telewizji to sprawa jest banalnie prosta - format należy do telewizji.

Kiedy przed laty Skrętkowska zastąpiła Manna innym prowadzącym, program spadł z anteny. Kto mi wytłumaczy ten fenomen: z Mannem, albo wcale?