A jak już zachłanni kramiarze otoczą ludzi fikcją i złudzeniami, wtedy ktoś im wyłączy prąd - czyli wszystkich „aktorów” na świecie naraz . Niczym świeczki. Wtedy prawdziwi ludzie zaczną skakać z okien. Z radości rzecz jasna.

Film, w którym nie występują żywi aktorzy to po prostu bajka 3D, a do oglądania bajek wysyła się dzieci i młodzież w ramach szkolnych wycieczek. Ktoś tu nam próbuje wmówić, że czarne jest białe, a białe jest czarne. Na film ze sztucznymi aktorami, powinno się wysyłać sztuczną publiczność. Niech elektroniczne awatary aktorów i publiczności wzajemnie się tam adorują w salach kinowych. Z kolei prawdziwi aktorzy niech występują w teatrach przed prawdziwą publicznością.