Zmarła Ewa Wilcz-Grzędzińska

O zmarłych podobno powinno mówić się dobrze albo nic.
Więc ja nie powiem nic.

Bardzo współczuję jej bliskim. Dane mi było z Ewą pracować w różnych redakcjach przez ponad 14 lat. Dobry człowiek. Była wymagającą osobą, a jeśli coś jej nie udawało się, bardzo to przeżywała. Gdy czasem zaszedłem do jej pokoju, miała oczy wilgotne od łez. Myślę, że poprzez swoją dociekliwość w pracy, przeprowadzała szlifowanie prasowych diamentów. Teraz kilka z tych osób ma szansę być prawdziwymi brylantami... Spotkaliśmy się też w Instytucie... Ludzie, niech każdy tak walczy tak, jak ONA. Nawet tam, na korytarzu, w czasie rozmowy z lekarzami, słychać było jej perlisty śmiech. PA EWUNIU :)

Ewa pracowała w prasie już w latach 80. XX w.
Pracowała w Kurierze Polskim, ale w Warszawie a nie w Białymstoku.
Pracowała w korekcie a prócz tego pisała do wydań weekendowych Kuriera.
Była bardzo pracowita a w korekcie wyłapywała takie lapsusy i błędy merytoryczne za jakie autorzy wstydziliby się do końca życia, choć znałem takich co nie wstydziliby się.
Po latach spotkałem ją, przypadkowo, na zakupach w "Reducie", naprzeciwko jej nowego miejsca pracy: była vice w Newsweeku. Nie poznawałem jej. Była spięta, bardzo wychudzona ale bardzo ucieszyła się ze spotkania. Odeszła kolejna postać z kurierowej paczki, że wspomnę jeszcze Wojtka Mazurkiewicza, twórcę Paskudy z Zalewu Zegrzyńskiego i wielu, wielu innych... Bardzo mi Jej, bardzo mi Ich żal ...